De eerste week van school klinkt voor de meeste leerlingen van het Staring als slecht nieuws in de oren – de school begint weer en de vakantie is voorgoed voorbij. Maar, voor de ex-groep-achters betekent het iets compleet nieuws: de GROTE SCHOOL.
Vorige week was het dan die eerste spannende week, de eersteklassers stroomden met z’n 280’en ons plein op. Gelukkig stond de Messias van het Staring College (die bovendien op handen gedragen werd de dag hiervoor) al klaar om de gespannen leerlingen op te vangen met wat geruststellende woorden. Zoals gewoonlijk was het erg onverstaanbaar voor de leerlingen achteraan, waardoor geroezemoes als een sluier voorttrok naar de leerlingen daarvoor, die vervolgens ook begonnen met kletsen, waardoor de leerlingen dáárvoor ook niks meer konden verstaan… Enfin, het is wel duidelijk dat de introductiedagen begonnen net als ieder andere jaar.
Wanneer je als eersteklasser met al je nieuwe klasgenoten je lokaaltje binnenloopt, zie je een aantal aanwezigen: Je mentor die je het schooljaar doorhelpt met schoolproblemen of andere zaken en je klassebegeleiders. Dit jaar mocht ik L1L ondersteunen. Iets opmerkelijks aan deze groep, behalve dat het de enige gymnasiumklas is van dit jaar, is dat het uit 34 kinderen bestaat. Ze hebben dit jaar dan ook 2 mentoren in plaats van één, de éne helft heeft Mevrouw Borggreve en de andere helft heeft Mevrouw Pierik.
Een ongelofelijk drukke week wacht op de leerlingen. Ze krijgen een rondleiding door Lochem, ze verzinnen een eigen dans, en het allerbelangrijkste: ze leren de school en elkaar kennen. Deze week stond daarom het thema “Come Together” centraal.
Ik kan me niet in detail herinneren hoe mijn introductiedagen verliepen, maar ik herkende me erg in de aanwezige leerlingen. Een jongen vertelde mij dat hij het weekend voordat school begon ziek was geweest. Toen ik hem vroeg of het door de spanning kwam, antwoordde hij verlegen “Ja, ik denk het wel.”. Hartstikke begrijpelijk, het is een nieuwe ervaring. Bovendien is het van “levensbelang” welke indruk je achterlaat op je mede-mens. Wie worden je nieuwe vrienden? Welk imago heb je? En is het wel een goed teken als de conciërges je naam al kennen op je eerste schooldag?
Heb ik al goed benadrukt hoe spannend deze week is voor brugklassers? Niet alleen moeten ze wennen aan nieuwe mensen en een nieuwe omgeving, ze moeten ook nog eens een zelfverzonnen dans opvoeren aan alle ouders. Het forum zit die avond propvol!
De avond van de gevreesde dans is in het thema van Romeo en Julia. De klassen hebben ieder een deel van het verhaal dat zij moeten uitbeelden. Op hippe nummers werden de gekke fornite-dansjes van de jongens en de sierlijke moves van de meisjes gecombineerd in één. Drie dames uit 5 vwo praatten de boel aan elkaar en vertelden het verhaal van Shakespeare in een gepaste moderne manier.
Na Romeo en Julia moesten de ouders het gebouw verlaten en nam DJ Bjerne Reusink het forum over met zijn tunes. Het werd donker, de discolampen gingen aan en de dansvloer werd geopend. Ik ben op meerdere eersteklassersfeesten aanwezig geweest om rapportage te doen voor de schoolkrant, maar dit feest oversteeg alles. Hoewel de leerlingen in het begin nog stug en houterig waren, kwamen ze al snel los en begon het te lijken op een soort feesttent, waarbij iedereen al springend naar links en rechts bewoog.
Of het succes van de dansavond kwam door de muziek, de leerlingen of het enthousiasme van de klassebegeleiders is moeilijk te zeggen. Één ding was wel zeker: Het was voor zowel de klassenbegeleiders en de eersteklassers een avond om niet te vergeten!