Op 2 juni kregen de leerlingen van 3 mavo, havo en vwo van het Staring College een bijzondere kans om een bijzondere voorstelling bij te wonen. Twee keer trad de Talentklas van GRID GOUD uit Doetinchem op, in de ochtend voor mavo en havo, en in de middag voor vwo. Ze speelden Bitterballen en Baklava, een toneelstuk geschreven door de acteurs zelf, over vluchtelingen. 6 jongeren uit Doetinchem en omstreken: Timo, Marije, Ezra, Iris, Mirte en Judith verzorgden een klein uur durende voorstelling met toneel, muziek, dans en poëzie.
Door middel van korte scenes, rap battles, liedjes en gedichten behandelden ze de vraag: wat moeten we doen met vluchtelingen? Moeten we ze omarmen en beschermen, of op afstand houden? De jonge acteurs spelen hun zelfgeschreven scenes. Een jong stel bestaand uit een Nederlands meisje en een Syrische jongen, krijgt te horen dat de jongen moet vertrekken. Twee Syrische zusjes maken ruzie, de een wil integreren in de Nederlandse cultuur, de ander voelt dat alsof ze haar eigen land van herkomst en cultuur verraadt. Tussen de verhaallijnen door verschijnen de spelers in een rap battle, waar argumenten van Geert Wilders en Jesse Klaver heen en weer vliegen. Ook worden er twee gedichten voorgedragen, een door een bange Nederlander die zijn cultuur verdrongen ziet, de ander door iemand die het leed niet meer kan aanzien dat door vluchtelingen wordt geleden, en zich schuldig voelt.
Door de vele inside contacten die de schoolkrant heeft, hebben we een fragment van het hartverscheurende emotionele gedicht kunnen bemachtigen:
“… want het voelt wrang dat ik feest
Terwijl dezelfde avond een kind aanspoelt
Aan de Griekse kust
Ik dans en hij sterft
En wanneer ik mijn armen
Omhoog gooi op het ritme van de muziek
Krijst zijn moeder met pijn in haar hart
Stop, wil ik schreeuwen…”
Na afloop van de voostelling volgde een discussieronde, verzorgd door de technicus van het gezelschap Boaz. Op stellingen als: moeten vluchtelingen eerder een huis krijgen dan Nederlanders? werd er gestemd in de zaal. En leerlingen werden gevraagd hun keuzes toe te lichten, wat leidde tot interessante discussies. Op de vraag moeten we Arabisch gaan leren op school? was het antwoord nee want we willen geen extra vak.
De voorstelling die een jaar geleden in première ging, en sindsdien regelmatig is gespeeld door het toneelgezelschap, was zeker interessant om bij te wonen. De soms heftige emoties die scenes opriepen hebben meerdere malen geleid tot een huilend persoon in het publiek. Waar soms originele, creatieve gesprekken werden gespeeld, waren er ook genoeg clichés door het stuk heen. De nietszeggende uitspraak “veranderende tijden” viel een keer. Alles waar Nederland voor stond werd uitgelegd met veelgebruikte, afgezaagde voorwerpen zoals windmolens, tulpen en frikadellen. Desondanks riep de voorstelling toch onverwachte vragen op, die onbeantwoord bleven. De conclusie van de sterspeelster van het gezelschap was: blijf altijd kritisch en denk voor jezelf. En deze boodschap straalde ook van het hele stuk af.
De ervaren recensent van de schoolkrant besloot dit stuk te beoordelen met 4/5 sterren.