Woensdag is meestal recensiedag hier bij SCSpeaks, en hoewel ik eerst van plan was een recensie te schrijven over een film die ik vorige week gezien heb, viel mijn oog op de agenda van onze school. Vandaag, morgen en overmorgen staan in het teken van ‘De Gezonde School’. Van die term gaan mijn nekharen meteen recht overeind staan. Vandaar dat ik besloot een recensie over deze gezonde school te schrijven. Een beetje abstract, want het is niet iets wat je kunt doen of zien, maar wel iets waar ik graag mijn mening over wil uiten én jullie mening over wil horen!
Wat is ‘De Gezonde School’ überhaupt? Het is een soort landelijk keurmerk waarmee het Staring College kan laten zien dat de school gezondheid een belangrijk onderwerp vind, en ook haar best doet om haar leerlingen wat bij te brengen over dit onderwerp. Klinkt allemaal hartstikke mooi en verantwoord, toch?
Daar kan ik me helaas niet volledig bij aansluiten. Tuurlijk, gezondheid is belangrijk. Het is goed dat de school aandacht besteed aan de welzijn van haar leerlingen. Maar een paar puntjes van kritiek.
Misschien weet je nog wel dat een tijdje terug de kantine ‘aangepakt’ werd onder het gezonde schoolbeleid. Zo werd er bijvoorbeeld geen chips meer verkocht, met als gevolg dat de leerlingen ‘dan maar’ hun snacks gingen halen bij de super om de hoek. Van alles kwam er binnen: zakken chips, pakken met koeken, bakken met frikandelbroodjes enzovoort. Oeps: niet helemaal het gevolg waar de school op gehoopt had. Wat was de volgende stap? Verbieden dat kinderen zelf eten mee naar school nemen? Gaat dat niet een beetje ver? En al had de school wél het recht om dit te verbieden, dan zien we waarschijnlijk een vergelijkbare ontwikkeling als bij het rookbeleid: de chipjes dan maar nuttigen op de weg of 3 centimeter buiten het schoolplein “want dat is toch geen deel van de school”.
Wat ik me het meeste afvraag, is of het überhaupt wel de zorg van de school moet zijn. Gaan ouders daar tegenwoordig niet meer over? Moet voortaan de school een leerling attenderen wanneer hij of zei “een pondje meer” lijkt te hebben, of is dat de taak van een moeder? Mag een docent of decaan opleggen wat een kind “moet” eten of is dat toch echt nog steeds zaak van papa? “Ja maar, als school ben je toch tot zekere hoogte verantwoordelijk wat er met een kind gebeurt.” Natuurlijk! Maar wie zegt dat datzelfde kind niet 3 kilo shoarma wegwerkt na schooltijd, terwijl hij de hele schooldag netjes appeltjes heeft gegeten? En waarom is dat dan “anders” dan wanneer hij of zij dit onder schooltijd doet?
Ik ben niet overal tegen. Ik ben in mindere mate tegen voorlichtingen over gezond eten, ik kan me aansluiten bij het idee dat kinderen minder snel ongezond gaan eten als ze weten wat het met je lichaam doet. Tegelijkertijd vraag ik me echter wel af of leerlingen van tegenwoordig zelf ook al niet weten dat een banaan beter voor je is dan een rol met chocoladekoeken…
Ten slotte vraag ik me af of het echt zo erg is dat pubers met een enorme eetlust hier en daar wat wegsnoepen. Dat hoort er ergens toch ook wel een beetje bij? Bovendien, hoeveel leerlingen lopen er nou rond op het Staring met ongezond overgewicht? Volgens mij geen. En is het wel slim om pubers, met vaak een negatief zelfbeeld, te vertellen wat hen allemaal ‘dik’ maakt?
Dus, eindoordeel: de gezonde school klinkt prachtig en uitnodigend, maar of het echt nodig is of resultaat boekt? Ik denk het niet. Laat me weten of je het wel, of juist níét met me eens bent! Ik hoor graag andere ideeën en opvattingen.
Franka de Haan