De school barst bijna uit zijn voegen door de enorme hoeveelheid leerlingen op onze school. Het betekent niet alleen dat het erg lastig is geworden om
een zitplek in het forum te krijgen, daarnaast zijn er ook een paar nieuwe docenten bij gekomen om iedereen les te kunnen geven. SC Speaks interviewt hen en wil graag weten hoe de nieuwe leraren op het Staring College terecht zijn gekomen. Deze keer spreekt Tama met meneer Hegger, docent Engels.
Een man halverwege de dertig met een effen bloesje gestopt in z’n spijkerbroek en bij elkaar gehouden met een leren riem. Als deze beschrijving je bekend voorkomt, heb je meneer Hegger vermoedelijk al eens voorbij zien lopen. Gekenmerkt door deze kledingstijl is hij de nieuwste bewoner van domein 2.2. Hoe is hij hier terechtgekomen?
Welke opleiding heeft u zelf gehad?
Ik heb niet echt een typische weg bewandeld om docent te worden. Op het St. Thomascollege heb ik de havo gedaan. Daarna begon ik aan de hbo-studie Logistiek en Economie, omdat ik dacht dat ik daar wel een goede baan mee zou krijgen. Volgens mij was ik nog niet zo kritisch van geest. Na mijn studie afgemaakt te hebben kreeg ik een baan aangeboden bij een bedrijf dat aluminium profielen maakte. Maar op het moment dat ik mijn contract voor mijn neus kreeg, zag ik voor me dat ik dit de rest van mijn leven zou moeten doen. Ik ben toen bijna gillend weggerend.
En dus werd het Engels?
Lezen vond ik leuk en ook de Engelse taal boeide me enorm. Dat bleef allemaal op de achtergrond, totdat ik me realiseerde dat ik hier echte passie voor had. Na mijn propedeuse Engels wilde ik ook de cultuur en achtergrond van de taal leren, dus kwam ik uit bij American Studies.
U heeft na uw havo negen jaar gestudeerd. Vond u school erg leuk?
Ik denk van wel. Ik heb nooit zo’n probleem met leren gehad. Toch was het niet mijn doel om de hele tijd student te blijven en te leven van het geld van mijn ouders en de studiefinanciering. Al mijn studies heb ik netjes afgemaakt. De zoektocht duurde bij mij gewoon wat langer voor ik wist wat ik wilde doen.
Bent u dan een twijfelaar?
Nou, twijfelaar… Ja ik denk dat ehh… Noem het twijfelaar… Ehh, ja. Ik ben wel een twijfelaar. Dat sowieso.
Voordat u als leraar ging werken was u medewerker bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) en beoordeelde u asielaanvragen. De IND is momenteel veel in het nieuws vanwege de vluchtelingen die massaal naar Europa komen. Denkt u daar nu nog vaak aan terug?
Ja, regelmatig. Het geeft een dubbel gevoel. Aan de ene kant ben ik blij dat ik nu hier zit en de stressvolle situatie ontlopen heb. Aan de andere kant voelt het alsof ik ze in het heetst van de strijd heb verlaten.
Vond u het moeilijk om af en toe ingrijpende beslissingen te nemen in het leven van andere mensen?
In een aantal gevallen was het erg lastig. Soms moet je mensen met kinderen een verblijfsvergunning afwijzen omdat ze net tussen wal en schip vallen, terwijl je eigenlijk geen alternatief voor ze ziet. Af en toe zit je ook met mensen die dubieuze verhalen vertellen over hun afkomst. Dan denk ik: “jij komt helemaal niet uit Syrië”. Maar zolang je dat niet kunt bewijzen, krijgen ze toch een verblijfsvergunning.
En nu bent u docent. Hoe bevalt dat?
Het is leuk om na een tijdje weer wat anders te doen. Stiekem had ik dit al heel lang in mijn achterhoofd. Ik kan veel creatiever zijn dan bij de IND; ik kan nu zelf, in overleg met de andere docenten, bepalen wat ik ga doen in de les.
Is het niet erg makkelijk om na jarenlange studie in Engels nu de taal te leren aan leerlingen die de taal maar een beetje kennen?
Ik zal je eerlijk zeggen: dit is de moeilijkste baan die ik tot nu toe gehad heb. Het is heel uitdagend om iets wat je dagelijks doet uit te leggen aan leerlingen zodat ze het begrijpen. En je moet ze ook nog boeien!
Hoe hoopt u dat leerlingen tegen u aankijken?
Ehh… Ik hoop dat ze mij zien als een rustig en vriendelijk persoon. Die af en toe serieus is, maar wel probeert om de klas te interesseren. Mijn doel is dat de leerlingen ook een beetje lol hebben in de les. Het lijkt me heel naar om elk jaar hetzelfde verhaaltje te doen en al je kennis lukraak over de leerlingen uit te storten. Ik hoop dat dat nooit gaat gebeuren.
Wat vindt u van het Staring College?
Ik kreeg hier direct een warm onthaal van vriendelijke collega’s. Het geeft een prettig gevoel dat langslopende collega’s me begroeten, ook al ken ik hun namen niet eens.
Gaat u na een paar jaar weer wat anders doen of wilt u voor langere tijd docent blijven?
Zo denk ik er niet over na. Voor mij is het belangrijk om werk te doen waar ik lol in heb en waar ik nieuwe dingen kan ontdekken. Zoals het er nu uitziet kan ik daarmee in het onderwijs nog vele jaren mee vooruit. Tot nu toe bevalt het me op het Staring College prima, dus als dat zo blijft ga ik hier niet weg. En als ze mij hier ook leuk vinden, natuurlijk.
Tot slot, wat is uw gouden tip aan ons, de huidige leerlingen van het Staring College?
Ik kan heel cliché zeggen dat je netjes je best moet doen, maar… Probeer in je pakket- en studiekeuze vooral iets te kiezen wat je leuk vindt, en denk daarna pas of het praktisch ook mogelijk is. Toen ik op de middelbare school zat, nam ik een pakket met natuurkunde en economie. Ik liet geschiedenis vallen, terwijl ik dat eigenlijk heel erg leuk vond, omdat ik te veel dacht dat ik er geen baan mee zou kunnen krijgen. Als je meer let op wat je leuk vindt, kom je misschien wat sneller op je plekje terecht dan ik.