De zaal zit vol met leerlingen en een paar belangstellenden. Alle leerlingen van de bovenbouw met een kunstvak zijn aanwezig, maar ook sommige bovenbouwers zonder kunstvak en docenten zijn van de partij. Iedereen praat wat met elkaar. De voorzitter van de kunstkring Ruurlo klimt op het podium en al snel wordt het stil in de zaal. De vrouw houdt een praatje en kondigt de twee artiesten aan. Strak in het pak en in een prachtige rode jurk komen de pianist en violiste op, begeleid door het applaus van de aanwezigen.
Violiste Svenja Staats (Utrecht 1996) speelt sinds haar vijfde jaar viool en werd op haar negende toegelaten tot de Jong Talentklas van het Conservatorium van Amsterdam. Vanaf 2014 is zij leerling van Elisabeth Perry, docent aan het Utrechts Conservatorium.
Als negenjarige trad Staats op in het Concertgebouw en sindsdien speelde zij als soliste op diverse concertpodia in binnen- en buitenland. Staats won meerdere (inter)nationale prijzen en won zowel de 1e prijs als de Publieksprijs tijdens de Nationale Finale van het Prinses Christina Concours 2011.
Staats speelde op diverse kamermuziekfestivals, soleerde veelvuldig met verschillende orkesten binnen en buiten Nederland en is regelmatig op televisie te zien.
Pianist Martijn Willers studeerde aan het Conservatorium van Amsterdam bij Mila Baslawskaja en David Kuijken. Hij volgde masterclasses voor solo piano bij o.a. Jan Wijn, Willem Brons en Mikhail Voskresensky.
In maart 2006 won hij de SNS REAAL Fonds masterclass prijs in de finale van het 57e Vriendenkrans Concours van het Concertgebouw en het Koninklijk Concertgebouworkest.
Martijn vormt een vast duo met cellist Joris van den Berg. Met Fleur Bouwer (klarinet) en Maria Milstein (viool) vormt hij Trio Contrasten, zij spelen elk seizoen met groot succes in vele zalen.
Eerst werd er een stuk van Mozart gespeeld, een stuk dat veel mensen wel kenden. Daarna werd een stuk gespeeld van Chopin. Stukken van Brahms, Bartók, Bach, Massenet en een stuk van Ysaÿe en Saint-Saëns volgden. Sommige stukken waren wat bekender dan de anderen, net als de componisten. Tussen de stukken door werd er iets verteld over het stuk en de componist, waardoor iedereen wat meer inzicht in de muziek kreeg.
Er werd prachtig gespeeld, ik heb als muziekleerling en liefhebber van klassieke muziek ontzettend genoten. De grappen die af en toe gemaakt werden door de musici hielden het een beetje luchtig.
Van tevoren waren een aantal leerlingen niet erg enthousiast.
‘Klassieke muziek is saai’
‘Het is veel te lang’
‘Klassiek is voor oude mensen’
Echter, toen we de zaal weer verlieten, hoorde ik veel positievere geluiden. Velen die hadden gedacht dat ze het niets zouden vinden hebben er erg van genoten.
Achteraf sprak ik met de violiste en pianist. Beiden waren ze erg vriendelijk en open, hebben alle vragen beantwoord, wat praatjes gemaakt en zelfs handtekeningen uitgedeeld. één uitspraak van de pianist vond ik heel erg mooi. ‘Klassieke muziek moet een nieuw imago hebben en alleen wij jonge mensen kunnen dit doen.’
Het was een erg geslaagde middag en ik zou het zeker aanraden om een keer naar een klassiek concert te gaan, ook als je denkt dat het niets voor jou is. Vaak vinden mensen het leuker dan ze verwachten!