Je leest waarschijnlijk de titel en denkt “waarom dan?!” Nou, dat zal ik je haarfijn uitleggen. Elke keer als ik een grap probeer uit te halen op 1 april loopt het of in de soep of het was niet grappig. Daarom heb ik het dit jaar dus rustig aan gedaan.

Terwijl iedereen uit mijn klas de hele dag door die irritante woordgrapjes aan het uithalen was heb ik gewoon van de dag genoten. Eigenlijk heb ik niks gemist, het was gewoon een normale dag.

Twee jaar geleden (nog op de basisschool) heb ik met een paar andere kinderen zout in de koffie van onze meester gedaan. Terwijl wij achter in de klas als een soort van domme kleuters aan het giechelen waren, nam hij een slokje: en niks! Helemaal niks! Hij ging gewoon verder met de les alsof er niks gebeurt was, wat een faal. Later kwamen wij er achter dat hij ons zag terwijl wij zout in z’n koffie deden. Hij nam ons óók in de maling door te doen alsof er niks was. Al die moeite en voorzichtigheid voor niks!

Een jaar later: nieuwe school, nieuwe kansen, weer 1 april. Wij als schoolkrant hadden ook een grap waar sommige mensen in trapten, terwijl anderen het totaal niet geloofden. Ik heb het nog bij mijn eigen klas geprobeerd maar mijn slechte acteerkunsten en de ongeloofwaardige grap leidde tot een zeer beschaamde ik. Alweer een mislukking.

Dus dit jaar toen ik er achter kwam dat het bijna 1 april was dacht ik bij mezelf: “Is een goede grap wel al die moeite waard?” Ik kwam er achter, nee natuurlijk niet, waarom zou ik mezelf zo erg voor schut zetten voor niks? Waarom kinderen irriteren met mijn domme grappen als niemand ze zo grappig vindt? Dus volgend jaar als je een grap wil uithalen, denk even bij jezelf: is dit het wel waard?

Door Redactie

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.