Je vindt misschien dat Nederland één van de beste is als het neerkomt op de acceptatie van de LGBTQ+-gemeenschap. Dat ben ik ook zeker met je eens. Maar zelfs de meeste mensen die vinden dat ze ontzettend progressief en open zijn, beseffen zich vaak niet hoe pijnlijk dingen die zij zeggen kunnen zijn.
Aan de vastbesloten, conservatieve mensen die fel tegen het homohuwelijk zijn, ga ik geen woorden verspillen; zij zullen waarschijnlijk ook geen energie ‘verspillen’ aan dit artikel. Waar ik het over wil hebben zijn de mensen die homoseksuelen accepteren, er geen problemen mee hebben en soms ook proberen hen te helpen zo veel mogelijk rechten te verkrijgen. Ook zij die ‘wel oké zijn met homoseksuelen’, maar vinden dat je ‘een kant moet kiezen’ of ‘het kan niet dat je je tot niemand aangetrokken voelt, dat is raar’ zeggen, mogen wat mij betreft nu deze pagina verlaten.
Aan wie dit artikel gericht is, zijn de mensen die heel open en accepterend lijken te zijn, en zelf vaak ook vinden dat ze dit zijn, maar die vaak dingen zeggen of vinden waarvan ze geen idee hebben hoe kwetsend of pijnlijk die over kunnen komen.
Om te beginnen met bijvoorbeeld de drang om een ‘gay best friend’ te hebben. Als je nagaat dat dit niet gaat om het hebben van nog een vriend of vriendin erbij, maar om het neerzetten van een ‘gay’ mens als een bijzonder iets. Hoewel dit misschien vergezocht is, zet je ons dus neer als een minder mens dan iemand anders.
Of als, nadat je uit de kast komt, je weken lang gebombardeerd wordt met vragen. ‘Wanneer kwam je erachter dan?’ ‘Hoe realiseerde je je dit?’ ‘Op wie had je een crush dan?’ ‘Weten je ouders het al?’ Ten eerste, wat maakt dat uit? En ten tweede: Opnieuw zet je dit neer alsof het een ongelofelijk groots gebeuren is en alsof je leven nu permanent draait om het feit dat je homoseksueel bent (of bi-, of pan-, of a-, of wat dan ook).
Heb jij, persoon die dit leest, er wel eens over nagedacht hoeveel mensen om je heen de woorden: “Ik zou nooit iets kunnen hebben met iemand die bi- of panseksueel is. Helemaal prima als ze dat zijn, maar ik zou ze niet kunnen vertrouwen” of: “Ik zou nooit iets kunnen hebben met iemand die aseksueel is, ik zou het niet volhouden!” gebruiken? Of heb je ze wel uit jouw mond horen komen? Heb jij er wel eens over nagedacht hoeveel mensen om je heen hierdoor niet uit durven te komen? Woorden als deze hebben, zonder dat je dit beseft, invloed op meer mensen dan dat je denkt.
Er zijn nog veel meer voorbeelden die ik hier zou kunnen noemen, maar ik hoop dat het bericht dat ik hiermee wil verspreiden duidelijk is. Denk na over wat je zegt! Als jij, als hetero, wel eens dingen als deze hebt gezegd, beloof ik je dat ik en de LGBTQ+ gemeenschap je dit niet direct kwalijk zullen nemen. En als je twijfelt of je iets wel kunt zeggen; vraag het gewoon! Dit wordt ontzettend op prijs gesteld. Je kunt de manier waarop de wereld en de mensheid in elkaar zit niet in één klap veranderen, maar elk beetje helpt.
