Het nieuwe jaar is begonnen, en wat is een betere manier om het te beginnen dan een frisse duik in het water van Zandvoort? Ik kan wel een aantal betere manieren noemen, zoals op de bank liggen, afspreken met vrienden of lekker eten. 

Tóch adviseer ik je een keer mee te doen. Elk jaar zet het bestuur van de duik zich in voor een goed doel, dit jaar was dat het verbeteren van levens van kinderen met een niet-aangeboren hersenaandoening. Bij het ontvangen van je typische unox-muts heb je dan ook de keuze om een donatie te geven aan het fonds. Je krijgt keus of je wilt doneren of niet, dus als je sceptisch bent over die stichtingen of liever zelf actie wilt ondernemen is dat ook prima, je kunt gewoon gratis meedoen.

De duik startte om precies 2 uur, maar daarvoor kregen de duikers nog een grondige warming-up. Een enthousiaste presentator liet ons dansen op verschillende popnummers, en al snel was de sfeer warm en gezellig (ondanks dat vrijwel iedereen zat te bibberen in hun zwemkleding). Het was vast een gek beeld voor de toeristen die langs de kust liepen: halfnaakten met fel-oranje mutsen die stonden te springen op harde muziek.

Het was mijn eerste keer dat ik meedeed, en ik was mezelf al een beetje mentaal aan het voorbereiden toen de presentator begon af te tellen. 20…19…18… Iedereen ging harder bewegen op de muziek en de spanning steeg. Ik had het al helemaal niet zo koud meer door al dat bewegen. 9…8…7… Terwijl we ons omdraaiden richting de zee werd hardop meegeteld. 3…2…1…

Alle deelnemers begonnen massaal naar de zee toe te rennen. Een aantal toeschouwers stonden in de weg en werden geduwd of vertrappeld. De menigte stormde als een golf naar de zee toe. Het koude zand tussen mijn tenen was ik inmiddels wel gewend, en ik vloog als een speer richting de zee. Ik vond een weg waar geen mensen in de weg stonden en met grote stappen naderde ik de eindbestemming: de ijskoude zee. Even ter inschatting, de is rond deze periode ongeveer 3 graden koud.

Bij de eerste twee stappen in het water voelde ik weinig, ik had immers de hele tijd in mijn badpak buiten gestaan. Al snel begon de kou toe te nemen. Nog een aantal stappen verder stond ik tot mijn heupen in het water. Ik begon het water zat te zijn, ik spetterde een beetje in het rond. Ik was tot mijn schouders nat, wat voor mij wel weer genoeg was. Snel rende ik weer uit het water om mijn handdoek te pakken. Brr.

Toen ik eenmaal weer aangekleed was begon mijn lichaam op te warmen. Mijn bevroren teentjes tintelden terwijl ik richting de strandtent liep. Warme erwtensoep werd gegeten en ik nam slokjes van mijn hete thee. Er hing een voldane sfeer, want we hadden toch een bijzondere prestatie voltooid. Met strandzand in mijn sokken, broek en trui ben ik tevreden naar huis gegaan. Wat een ervaring!

Een gedachte over “Nieuwjaarsduik Zandvoort 2018”

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.