Kettelerij
De school barst bijna uit zijn voegen door de enorme hoeveelheid leerlingen op onze school. Het betekent niet alleen dat het erg lastig is geworden om
een zitplek in het forum te krijgen, maar ook dat er een paar nieuwe medewerkers bij gekomen zijn om de school draaiende te houden. SC Speaks interviewt hen en wil graag weten waarom deze mensen naar het Staring College zijn gekomen. Deze keer spreekt Tama met meneer Kettelerij, conciërge.

Al enige weken verschijnt Ron Kettelerij als nieuwste medewerker van het Staring College op de infoborden met een foto en een welkomsttekstje. Hij werkt hier pas sinds 1 november, maar is nu al belast met allerlei taken op school. Alle keren dat ik hem de afgelopen weken aantref is hij druk bezig met een of andere klus. Met een vriendelijke glimlach komt hij daarmee enthousiast over.
Bang om andere mensen voor het hoofd te stoten wil hij uiteindelijk niet dat een deel van de antwoorden gepubliceerd wordt. Helemaal op zijn gemak lijkt hij zich hier dus nog niet te voelen, maar hij is hier ook nog maar drie weken, dus dat is op z’n minst begrijpelijk.

Hoe bent u op het Staring College terecht gekomen?
‘Ik hoorde dat ze hier een vacature voor een conciërge hadden en zo kwam ik hier. Hiervoor werkte ik bij Duropanel, een bedrijf waar ze reclame- en signproducten maakten, zoals belettering van auto’s en stickers. Ik deed daar vooral montagewerk en als er technische problemen waren binnen het bedrijf dan moest ik die vaak oplossen. Het leek me een mooie nieuwe uitdaging. Tot nu toe bevalt het me hier prima. Ik heb gezellige collega’s waar je altijd bij terecht kunt als je vragen hebt, dus dat vind ik wel heel fijn.’

Hoe ziet een doorsnee dag als conciërge er voor u uit?
‘Eigenlijk is geen dag hetzelfde. Gisteren ben ik druk geweest met de schoolfotograaf, vandaag is Bert (meneer Mentink, red.) op school, dus doen we samen wat technische karweitjes, bijvoorbeeld het vervangen van kapotte lampen. Meestal begint mijn dag ’s ochtends om acht of negen uur. Dan heb ik Kettelerijvaak even tijd om wat klusjes te doen voordat de eerste pauze van de onderbouw begint. Als de pauzes beginnen help ik in het forum. Tussen de pauzes is het vaak wat rustiger. Als de grote pauzes zijn afgelopen probeer ik vervolgens ’s middags weer wat klusjes op te pakken.
Op maandag en dinsdag sluit ik de school af, dus dan loop ik het hele gebouw nog een keer door om ramen en deuren dicht te doen. Op woensdag ben ik dan aan de beurt om de school om half acht te openen en de fietsenstalling in de gaten te houden bij aankomst van de leerlingen. Donderdag zijn de meeste conciërges op school en heb ik meer tijd om klussen te doen. En dan werk ik tot slot de vrijdag op de Beukenlaan.’

Is er verschil in uw werk op de Beukenlaan en in Lochem?
‘Het zijn twee verschillende gebouwen die op een andere manier in elkaar steken en dat is wel even wennen. Op de Beukenlaan doe ik ook andere dingen dan in Lochem, zoals kopieerwerk en briefjes uitdelen aan leerlingen die te laat zijn.’

Denkt u dat u voorlopig bij deze baan blijft, of wilt u liever snel iets anders?
‘Ik denk niet dat ik snel weer de overstap zou maken naar timmerman, waar ik oorspronkelijk voor ben opgeleid. Lichamelijk is dat namelijk een zwaar beroep. Ik vind het ook een mooi beroep, ik heb niet voor niets een aantal jaren in de bouw gewerkt, maar dat soort dingen kan ik nog altijd blijven doen als hobby.
Naast de hobby van mij om klusjes te doen doe ik ook aan squash. Geen echte competitie, maar gewoon af en toe een gezellig potje met vrienden om een beetje bij te kletsen over het werk. En de tijd die ik dan over heb kan ik gemakkelijk aan mijn gezin kwijt.’

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.