Op maandagmiddag, rond een uur of half drie, stroomt de grote zaal van Schouwburg Lochem geleidelijk vol met bovenbouwleerlingen die een kunstvak in hun pakket hebben. Hier er daar neemt een verdwaalde scholier zonder muziek of beeldende vorming plaats en op verzoek van mevrouw Broekhuijsen schakelen (de bereidwillige) aanwezigen hun telefoon uit. Langzaam wordt het stil.

Violiste Elise Besemer (1994) en pianist Laurens de Man (1993) komen op het toneel. Dit jonge duo is vandaag speciaal voor ons naar Lochem gekomen om een concert te geven. Een besef dat niet tot alle toeschouwers goed is doorgedrongen, want uit de jaszak van het meisje links van mij verschijnt een knisperend snoepzakje waaruit met enige regelmaat gegrepen wordt. Ik sluit mijn ogen voor de respectloosheid (die ze zich vast in haar latere leven zal afleren) en richt mijn blik weer op het podium. Daar grijpt Laurens de Man naar de microfoon om vol enthousiasme over de muziek te vertellen.

Afbeeldingsresultaat voor elise besemer en laurens de man
Violiste Elise Besemer en pianist Laurens de Man

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ze spelen vandaag Beethoven, Schubert en Franck. Stukken die over het algemeen niet in de afspeellijsten voorkomen en het is voor velen dan ook een geheel nieuwe ervaring.

Het concert is prachtig. De passie voor de muziek spat van het duo af en ondanks dat de stuiterende pubers graag (hoe zachtjes ook) van zich laten horen, is iedereen meegenomen door de klanken die van de viool en piano de zaal in kruipen.

Afwisselend vertellen Elise Besemer en Laurens de Man vlot over de composities die ze spelen. Zo voel je je als onwetende luisteraar echt betrokken bij wat je hoort. Dat is wel zo prettig.

Na afloop van het concert spreek ik samen met twee andere leerlingen met de muzikanten. In dit ruim half uur durende gesprek is de muziek het thema. Maar niet alleen de liefde voor hun instrumenten of favoriete componisten worden besproken, ook de onzekerheid die optreden met zich meebrengt komt langs.

Voor het duo is dit de eerste keer dat ze optreden voor deze leeftijdscategorie. Elise Besemer vond dat best spannend. “Je bent je in eens zo van jezelf bewust”, zo zegt ze. “Ik ben niet veel ouder dan de leerlingen in de zaal. Ik kan me heel goed indenken waar ze misschien op letten. Zo heb ik vandaag schoenen van de gastvrouw aan omdat ik mijn eigen vergeten was. Op het podium dacht ik toen telkens maar: ‘Wat zullen ze van de schoenen vinden?'”.

“Eigenlijk zitten we in dezelfde situatie”, merkt de violiste op. “Voor veel leerlingen is dit voor het eerst dat zij naar een klassiek concert gaan. Voor mij is het de eerste keer om voor deze doelgroep te spelen. Beide kanten moeten wennen aan de nieuwe omgeving.”

Laurens de Man is het met haar eens. Het kwetsbare herkent hij in het feit dat er van alles is wat men heeft ‘afgesproken’ om te doen bij een klassiek concert waarvan hij zich nu afvraagt waarom hij dit eigenlijk doet. Waarom buigt hij bijvoorbeeld na ieder deel dat ze gespeeld hebben?

Ik vind dit een interessante opmerking, maar zal nu niet hier uitgebreid de gewoontes van de klassiek muziekwereld ter discussie stellen. Dat is stof voor een andere keer.

We praten nog wat verder en toekomstdromen, lievelingscomponisten en lesuren aan het conservatorium komen voorbij. Een opmerking die blijft hangen komt vervolgens van Laurens de Man als hij zegt, wanneer we het over ambities in de muziekwereld hebben: “Ik denk niet echt dat ik iets anders zou kunnen”.

Tenslotte vraag ik nog wat de muzikanten de lezers van de schoolkrant willen meegeven. Het duo vindt dat je eerlijk moet zijn. Klassieke muziek een kans moet geven, maar dat als je het niks vindt het ook eerlijk toegeven mag. Er is zoveel muziek, daar zit genoeg tussen wat je wel kunt waarderen.

Tenslotte merkt de Man nog op: “Muziek komt van mensen, gaat over mensen, muziek gaat dus ook over jou”.

De vingervlugheid op de toetsen en de snaren was indrukwekkend. De muziek was echt heel mooi. Nog toffer was wellicht het gesprek na afloop. De ontmoeting met de mensen achter de muziek.

Door Redactie

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.